Data publikacji : 2010-08-30

Mieszane kleiki skrobiowe z gumą guarową

Abstrakt

Wyznaczono charakterystyki kiełkowania (za pomocą wiskografu Brabendera) oraz krzywe płynięcia (reometrem Haakego) 3-proc. mas. wodnych kleików ze skrobi roślin bulwiastych lub zbożowych: kukurydzianej (CS), owsianej (OS), tapiokowej (TS) lub ziemniaczanej (PS) z gumą guarową (GG), zmieszanych w stosunku skrobia:guma guarowa 10:0, 9:1, 8:2, 7:3, 6:4, 5:5, 4:6, 3:7, 2:8,1:9 i 0:10 (tabela l, 2, rys. l, 2). Stwierdzono, że wraz ze zwiększającym się udziałem gumy guarowej w kleiku rosła ich lepkość a obserwowany efekt był wyraźniejszy w przypadku mieszanin ze skrobiami bulwiastymi (PS i TS). Dodatek gumy guarowej zwiększał lepkość skrobi również po oziębieniu do 25 ° C, obszar pętli histerezy a także efekt rozrzedzania ścinaniem (pseudoplastyczność) mieszanych kleików. Mieszaniny wszystkich rodzajów skrobi z gumą guarową, w podwyższonej temperaturze wykazywały ujemne efekty synergistyczne, podczas gdy ochłodzone układy skrobi zbożowych zGG charakteryzowała słaby, lecz znamienny dodatni efekt synergistyczny (tabela 3). Obecność gumy guarowej powodowała niedobór wody wokół ziaren skrobiowych, co zaburzało przebieg kiełkowania. Przebieg brabenderowskiej charakterystyki kiełkowania zaburzał brak termodynamicznej kompatybilności skrobi i GG w badanych kleikach.


Szczegóły

Bibliografia

Wskaźniki

Autorzy

Pobierz pliki

PDF (English)

Sikora, M., Krystyjan, M., Tomasik, P., & Krawontka, J. (2010). Mieszane kleiki skrobiowe z gumą guarową. Polimery, 55(7-8), 582–590. Pobrano z https://polimery.ichp.vot.pl/index.php/p/article/view/1044