Data publikacji : 2022-08-02

Niejednorodna degradacja polimerów – mikroplastik

Abstrakt

Na przykładzie izotaktycznego polipropylenu (iPP) przeprowadzono analizę procesu termooksydacyjnej degradacji polimerów semikrystalicznych. Degradacja z udziałem tlenu obydwa się przede wszystkim w fazie amorficznej, do której dyfunduje tlen. Prowadzi to do utleniania (powstawania wodoronadtlenków), a następnie pękania łańcucha polimerowego. Polimer staje się kruchy i rozpada na małe fragmenty (m.in. mikroplastik). Faza krystaliczna jest trudniej dostępna dla tlenu inicjującego proces termoutleniania. Stwierdzono wzrost stopnia krystaliczności i zmniejszenie lepkości roztworów rozcieńczonych w p-ksylenie w funkcji czasu degradacji. Obliczono również liczbę pęknięć łańcucha iPP (zmianę masy cząsteczkowej) w funkcji czasu degradacji. Wielkości te zależą od początkowego stopnia krystaliczności polimeru i jego struktury nadcząsteczkowej.



Szczegóły

Bibliografia

Wskaźniki

Autorzy

Pobierz pliki

PDF (English)

Mucha, M., & Mucha, J. (2022). Niejednorodna degradacja polimerów – mikroplastik. Polimery, 67(7-8), 293–297. https://doi.org/10.14314/polimery.2022.7.1