Data publikacji : 2022-08-30

Nanokompozyty polioksymetylenu z montmorylonitem - badania wstępne

Abstrakt

Nanokompozyty polioksymetylenu (POM) i montmorylonitu (MMT) organofilizowanego za pomocą związków powierzchniowo czynnych typu amin czwartorzędowych (tabela 1) otrzymano metodą homogenizacji w stopionej fazie polimeru (rys. 1). Scharakteryzowano je metodami szerokokątowej dyfrakcji rentgenowskiej (WAXD, rys. 2), skaningowej mikroskopii elektronowej (SEM, rys. 3 i 4), różnicowej kalorymetrii skaningowej (DSC, tabela 2) i analizy termograwimetrycznej (TGA, rys. 8 i 9 i tabela 3) oraz na podstawie testów wytrzymałościowych (rys. 5-7). Wyniki badań strukturalnych świadczą o występowaniu złożonej struktury tych materiałów zawierających zarówno eksfoliowane warstwy MMT, jak i nieinterkalowane pakiety warstw organofilizowanego glinokrzemianu. Dodatek tego ostatniego wywołuje istotne zmiany w budowie krystalicznej POM, zmieniając mechanizm zarodkowania. Nanokompozyty POM z organofilizowanym MMT wykazują zwiększoną wytrzymałość mechaniczną, przy czym w przypadku kompozycji charakteryzującej się największym stopniem homogenizacji obserwowano jednoczesny wzrost wartości wydłużenia przy zerwaniu, w odróżnieniu od mikrokompozytu z niemodyfikowanym MMT, gdzie zwiększonej wytrzymałości mechanicznej towarzyszy zmniejszenie wydłużenia przy zerwaniu. Typ związku amoniowego zastosowanego do modyfikacji MMT wywiera wyraźny wpływ na właściwości mechaniczne i stabilność termiczną kompozytów.


Szczegóły

Bibliografia

Wskaźniki

Autorzy

Pobierz pliki

PDF (English)

Pielichowski, K., & Leszczyńska, A. (2022). Nanokompozyty polioksymetylenu z montmorylonitem - badania wstępne. Polimery, 51(2), 143–149. Pobrano z https://polimery.ichp.vot.pl/index.php/p/article/view/1509