Data publikacji : 2022-09-01

Poliestry z pierścieniami trioksoimidazolidynowymi

Abstrakt

Stosując jako składniki diolowe parabanian N,N'-bis(2-hydroksyetylu) (BHEP) lub N,N'-bis(2-hydroksypropylu) (BHPP) zsyntetyzowano poliestry zawierające w łańcuchu pierścienie trioksoimidazolidynowe. Produkt otrzymany z BHPP, a także klasyczny poliester otrzymany z użyciem glikolu propylenowego sieciowano za pomocą zarówno styrenu jak i dimetakrylanu glikolu propylenowego. Obie żywice zawierające pierścienie trioksoimidazolidynowe charakteryzowały się krótszym czasem żelowania, a także krótszym czasem stabilności termicznej w temp. 70 oC w porównaniu z klasycznymi żywicami poliestrowymi (tabela 2). Usieciowane żywice utwardzano z zastosowaniem "Interoxu BP-50-P1" w obecności N,N-dimetyloaniliny. Za pomocą metody derywatograficznej stwierdzono, że tak przygotowane żywice zawierające w łańcuchu pierścienie rozkładają się w niższej temperaturze niż typowe żywice poliestrowe (tabela 3). Jednak pomiary metodą DSC wskazują, że te pierwsze charakteryzują się wyższą temperaturą zeszklenia (Tg w tabeli 3).


Szczegóły

Bibliografia

Wskaźniki

Autorzy

Pobierz pliki

PDF (English)

Zarzyka-Niemiec, I., & Lubczak, J. (2022). Poliestry z pierścieniami trioksoimidazolidynowymi. Polimery, 50(5), 383–386. Pobrano z https://polimery.ichp.vot.pl/index.php/p/article/view/1645