Data publikacji : 2022-09-01

Wpływ naprężeń i środowiska biologicznego na trwałość implantów polimerowych

Abstrakt

Przedstawiono wyniki badań trwałości bioinertnego polisulfonu (PSU) i jego kompozytów zawierających 15 % włókien węglowych krótkich, przypadkowo zorientowanych (PSU + CF MD) lub 40 % włókien długich, zorientowanych jednokierunkowo (PSU + CF 1D). Określono wpływ obecności, orientacji i długości oraz udziału objętościowego włókien węglowych na właściwości mechaniczne kompozytów. Materiały poddawano próbie pełzania na sucho i w warunkach in vitro (w płynie Ringera) pod działaniem zmiennego naprężenia (10-4000 MPa) bądź bez naprężenia (inkubacja), po czym badano zmianę ich właściwości mechanicznych i dokonywano obserwacji przełomów powierzchni metodą SEM, a także pomiaru wytrzymałości na międzywarstwowe ścinanie (ILSS). Za pomocą wyznaczenia temperatury zeszklenia (Tg) metodą DSC próbowano wyjaśnić zaobserwowane zmiany struktury i właściwości mechanicznych. Na podstawie prób pełzania w warunkach in vitro określono wytrzymałość długotrwałą (sd) oraz wartości dopuszczalnych (maksymalnych) obciążeń (smaks.) badanych materiałów w odniesieniu do założonych czasów zespalania tkanki kostnej. Stwierdzono, że w warunkach długotrwałych obciążeń działających w środowisku biologicznym PSU i jego kompozyty bioresorbowalne mogą pracować bezpiecznie na poziomie 30-40 % wyjściowej wytrzymałości, w czasie wymaganym do zrostu kostnego. Wprowadzenie do polimeru włókien węglowych pozwala na poddanie implantu znacznym obciążeniom, przyspiesza jednak proces degradacji w środowisku płynów ustrojowych.


Szczegóły

Bibliografia

Wskaźniki

Autorzy

Pobierz pliki

PDF

Chłopek, J. (2022). Wpływ naprężeń i środowiska biologicznego na trwałość implantów polimerowych. Polimery, 50(3), 182–189. Pobrano z https://polimery.ichp.vot.pl/index.php/p/article/view/1705