Przedstawiono wyniki badań nad otrzymywaniem segmentowych polieterouretanów kondensacyjnych (SPURK) bez użycia izocyjanianów do ich syntezy. Z dikarbaminianów oli-goeterowych, mocznika, kwasu fenylosulfonowego i formaldehydu otrzymywano SPURK w postaci wodnych zawiesin, z których formowano poromeryczne błony. Dikarbaminiany oligoeterowe, stanowiące segmenty giętkie, otrzymywano w wyniku amidowania uretanem etylowym odpowiednich oligooksypropylenodioli lub oligooksybutylenodioli. Z mocznika, kwasu fenylosulfonowego i formaldehydu otrzymywano segmenty sztywne (MKF), mieszające się jednorodnie z di-karbaminianami. Ustalono optymalne warunki prowadzenia poszczególnych etapów procesu syntezy SPURK. Zbadano wpływ składu SPURK oraz warunków obróbki termicznej na ich właściwości użytkowe (sorpcja i desorpcja pary wodnej, naprężenie zrywające, wydłużenie względne przy zerwaniu oraz odporność na działanie wody). Optymalnymi właściwościami użytkowymi charakteryzował się SPURK otrzymany z dikarbaminianu oligooksybutylenowego (ciężar cząsteczkowy wyjściowego diolu = 1000), MKF 112 i formaldehydu, użytych w stosunku molowym 1:1:1. Taki polimer można zastosować do wytwarzania oddychających materiałów skóropodobnych.
Afiliacja
Politechnika Radomska, Wydział Materiałoznawstwa i Technologii Obuwia, Katedra Technologii Ogólnej i Syntetycznych Materiałów Obuwniczych, ul. Bolesława Chrobrego 27, 26-600 Radom, Poland