Przedstawiono przegląd literatury, głównie z ostatnich 5 lat, na temat zarówno badań podstawowych, jak i technologii sieciowania poliolefin przy użyciu winyloalkoksysilanów na tle innych metod sieciowania tego rodzaju tworzyw. Szczegółowo omówiono trzy zasadnicze etapy tej technologii, mianowicie przygotowanie polimeru zdolnego do sieciowania (szczepienie winylosilanu na poliolefinie bądź kopołimeryzacja olefiny z winylosilanem), hydrolizę grup alkoksysilanowych do silanolowych oraz kondensację tych ostatnich z utworzeniem wiązań -C-Si-O-Si-C-, łączących poszczególne makrocząsteczki. Opisano także właściwości termiczne i wytrzymałościowe otrzymanych w ten sposób produktów sieciowania (przede wszystkim PE-HD, PE-LD, PE-LLD oraz PP), a także ich znaczenie praktyczne.
Kudła, S. (2022). Sieciowanie poliofelin metodą silanową. Polimery, 47(11-12), 762–768. Pobrano z https://polimery.ichp.vot.pl/index.php/p/article/view/2027