Data publikacji : 2021-01-15

Uregulowania prawne wykorzystania nanotechnologii w produkcji materiałów i wyrobów z tworzyw polimerowych przeznaczonych do kontaktu z żywnością

Abstrakt

Uregulowania prawne dotyczące produkcji i wprowadzania do obrotu materiałów i wyrobów z tworzyw polimerowych przeznaczonych do kontaktu z żywnością, w tym szczegółowe wymogi odnoszące się do substancji w postaci nanomateriału stosowanych w produkcji materiałów i wyrobów z tworzyw polimerowych, są zawarte w rozporządzeniu (UE) nr 10/2011. Obecnie w unijnym wykazie substancji dozwolonych do kontaktu z żywnością znajduje się siedem substancji w postaci nanomateriału: azotek tytanu (FCM 807), sadza (FCM 411), ditlenek krzemu (FCM 504), kaolin (FCM 410), kopolimer butadien/akrylan etylu/metakrylan metylu/styren usieciowany diwinylobenzenem (FCM 859), kopolimer butadien/akrylan etylu/metakrylan metylu/styren nieusieciowany (FCM 998) oraz kopolimer butadien/akrylan etylu/metakrylan metylu/styren usieciowany dimetakrylanem 1,3-butanodiolu (FCM 1043). W celu zminimalizowania zagrożenia związanego z ich stosowaniem nanomateriały te są objęte naukową oceną ryzyka (indywidualnie dla każdego przypadku) przeprowadzaną przez Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA).


Szczegóły

Wskaźniki

Autorzy

Pobierz pliki

PDF

Jurewicz, M. (2021). Uregulowania prawne wykorzystania nanotechnologii w produkcji materiałów i wyrobów z tworzyw polimerowych przeznaczonych do kontaktu z żywnością. Polimery, 62(2), 144–148. https://doi.org/10.14314/polimery.2017.144