Data publikacji : 2014-01-30

Nowe spojrzenie na karbokationową polimeryzację żyjącą i pseudożyjącą

Abstrakt

Artykuł stanowi krótki przegląd literaturowy, którego celem jest aktualizacja poglądów na temat właściwości kilku monomerów winylowych (eter izobutylowinylowy, p-metylostyren, p-metoksystyren, inden i 2,4,6-trimetylostyren), umożliwiających osiągnięcie różnych poziomów żyjącego charakteru procesów polimeryzacji kationowej. Procesy te przebiegają zgodnie z ogólnym schematem równowagi form aktywnych i nieaktywnych w reakcjach propagacji. Zebrano dostępne dane, w tym uzyskane przez paryski zespół badawczy autorów, i przedyskutowano je z punktu widzenia stabilności kationu oraz braku (bądź niewykrywalności) przeniesienia łańcucha zależnie od warunków polimeryzacji (rodzaj monomeru, układ inicjujący, temperatura, środowisko procesu, rozważany zakres Mn itp.). Żyjący charakter polimeryzacji umożliwia oszacowanie kp± (stałej szybkości reakcji propagacji) dla badanych monomerów poprzez określenie stężenia aktywnych centrów jonowych (metoda ISC) lub poprzez zakończenie (capping) — metodą zegara dyfuzyjnego DC. Istnieje pewna rozbieżność między wynikami otrzymanymi za pomocą tych dwóch metod, metoda DC daje w rezultacie wartości kp± 105 razy większe. Co więcej, uzyskane metodą DC stałe szybkości reakcji zakończenia kc± i odpowiadająca jej wartość kp± prowadzą do wniosku, że wpływ podstawników w monomerze na reaktywność karbokationu jest znacznie większy niż na reaktywność monomeru. Z drugiej strony, z wartości kp± otrzymanych metodą ISC oraz stosunków reaktywności w kopolimeryzacji monomerów styrenowych wynikają zbliżone reaktywności monomerów i karbokationów.


Szczegóły

Bibliografia

Wskaźniki

Autorzy

Pobierz pliki

PDF (English)

Sigwalt, P., & Vairon, J.-P. (2014). Nowe spojrzenie na karbokationową polimeryzację żyjącą i pseudożyjącą. Polimery, 59(1), 38–48. https://doi.org/10.14314/polimery.2014.038