Data publikacji : 2014-04-30

Czy nanopianka poliizocyjanurowa może rzucić wyzwanie aerożelom?

Abstrakt

W wyniku 40 lat intensywnych badań izolacyjnych pianek poliizocyjanurowych (PIR), służących poprawie ich pożądanych właściwości, stały się one bardzo popularnymi produktami. Cenionymi właściwościami pianek PIR, uzyskiwanych za pomocą tanich i efektywnych technologii produkcji, są: mała przewodność cieplna, dobra odporność ogniowa i mała gęstość. Wytwórcy dążą do dalszej poprawy ich oporności cieplnej przede wszystkim poprzez zmniejszanie średniej wielkości komórek. Jednak metoda ta ma swoje ograniczenia wynikające z efektu Knudsena, a także szkodliwego wpływu zmniejszania wielkości komórek na stabilność wymiarową i długoterminową oporność cieplną pianek. Inną metodą poprawy właściwości pianek PIR może być zmiana ich struktury z nanopianek zamknięto-komórkowych do otwarto-komórkowych, podobnych w swojej morfologii do krzemowych aerożeli i innych aerożeli polimerowych.

Podobne artykuły

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 > >> 

Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.


Szczegóły

Bibliografia

Wskaźniki

Autorzy

Pobierz pliki

PDF (English)

Mitchener, G. (2014). Czy nanopianka poliizocyjanurowa może rzucić wyzwanie aerożelom?. Polimery, 59(4), 339–342. https://doi.org/10.14314/polimery.2014.339