Data publikacji : 2014-04-30

Czy nanopianka poliizocyjanurowa może rzucić wyzwanie aerożelom?

Abstrakt

W wyniku 40 lat intensywnych badań izolacyjnych pianek poliizocyjanurowych (PIR), służących poprawie ich pożądanych właściwości, stały się one bardzo popularnymi produktami. Cenionymi właściwościami pianek PIR, uzyskiwanych za pomocą tanich i efektywnych technologii produkcji, są: mała przewodność cieplna, dobra odporność ogniowa i mała gęstość. Wytwórcy dążą do dalszej poprawy ich oporności cieplnej przede wszystkim poprzez zmniejszanie średniej wielkości komórek. Jednak metoda ta ma swoje ograniczenia wynikające z efektu Knudsena, a także szkodliwego wpływu zmniejszania wielkości komórek na stabilność wymiarową i długoterminową oporność cieplną pianek. Inną metodą poprawy właściwości pianek PIR może być zmiana ich struktury z nanopianek zamknięto-komórkowych do otwarto-komórkowych, podobnych w swojej morfologii do krzemowych aerożeli i innych aerożeli polimerowych.


Szczegóły

Bibliografia

Wskaźniki

Autorzy

Pobierz pliki

PDF (English)

Mitchener, G. (2014). Czy nanopianka poliizocyjanurowa może rzucić wyzwanie aerożelom?. Polimery, 59(4), 339–342. https://doi.org/10.14314/polimery.2014.339