Data publikacji : 2012-12-30

Biodegradacja poli(estrouretanów) w symulowanych warunkach kompostowania

Abstrakt

Poliuretany syntezowane w dwuetapowym procesie poliaddycji diizocyjanianu trimetyloheksametylenu (TMDI), poli(e-kaprolaktono)diolu o różnym ciężarze cząsteczkowym (PCL 750, PCL 1250) i glicerolu (GLI), poddano biodegradacji w symulowanych warunkach kompostowania z wykorzystaniem wermikulitu jako inertnego medium stałego. Proces biodegradacji realizowano w ciągu 42—106 dni. Stopień biodegradacji określano na podstawie wyznaczonego ubytku masy próbek, zmian parametrów chropowatości i zmian składowych swobodnej energii powierzchniowej (SEP). Określano również właściwości mechaniczne próbek przed i po degradacji. Za pomocą mikroskopii optycznej i konfokalnej udokumentowano zmiany wyglądu powierzchni próbek po okresie kompostowania w symulowanych warunkach. Stwierdzono, że już po 6 tygodniach biodegradacji następuje znaczna deterioracja próbek.


Szczegóły

Bibliografia

Wskaźniki

Autorzy

Pobierz pliki

PDF

Pilch-Pitera, B., & Wojturska, J. (2012). Biodegradacja poli(estrouretanów) w symulowanych warunkach kompostowania. Polimery, 57(11-12), 852–860. Pobrano z https://polimery.ichp.vot.pl/index.php/p/article/view/882