Data publikacji : 2010-08-30

Wpływ architektury łańcucha na adsorpcję cząsteczek polimeru na powierzchni ciała stałego

Abstrakt

Za pomocą symulacji komputerowej metodą Monte Carlo (wykorzystano algorytm Yerdiera-Stockmayera) przeprowadzono badania właściwości zaadsorbowanych łańcuchów polimerowych. Makrocząsteczki modelowano korzystając z uproszczonych modeli, w których rzeczywisty nieprzecinający się łańcuch był przybliżony sekwencją jednakowych segmentów. Założono, że modelowe łańcuchy tworzą pseudo-krystaliczną sieć regularną. Polimery umieszczono w szczelinie, której ściany oddziałują potencjałem przyciągającym na segmenty łańcucha. Zbadano trzy modele makrocząsteczek o różnej architekturze wewnętrznej: łańcuchy liniowe oraz gwiaździście rozgałęzione zawierające 3 lub 4 ramiona. Zbadano wpływ podstawowych parametrów układu na strukturę zaadsorbowanych łańcuchów. Wykazano, że łańcuchy w temperaturach wyższych (słaba adsorpcja) skalują się jak trójwymiarowe, a w niższych (silna adsorpcja) jak dwuwymiarowe, i to niezależnie od architektury łańcucha. Wyznaczono parametry przejścia słaba adsorpcja → silna adsorpcja oraz pokazano, że zwłaszcza w przypadku silnej adsorpcji, struktura zaadsorbowanej warstwy polimerowej słabo zależy od architektury łańcucha.


Szczegóły

Bibliografia

Wskaźniki

Autorzy

Pobierz pliki

PDF (English)

Adamczyk, P., & Sikorski, A. (2010). Wpływ architektury łańcucha na adsorpcję cząsteczek polimeru na powierzchni ciała stałego. Polimery, 55(7-8), 512–517. Pobrano z https://polimery.ichp.vot.pl/index.php/p/article/view/1034