Data publikacji : 2009-02-12

Wpływ struktury na stabilność termiczną usieciowanych poli(estro-uretanów)

Abstrakt

Usieciowane koplimery poliuretanowe (PUR) syntezowano dwuetapowo z diizocyjanianu 4,4'-difenylometanu (MDI), diolu poli(adipinianu etylenu) (PEA), glicerolu (Gly) i diolu jako przedłużacza łańcucha [1,2-etanodiolu (ED), glikolu dietylowego (DEG), 1,3-propanodiolu (PD), 1,4-butanodiolu (BD), 1,5-pentanodiolu (PTD) lub 1,6-heksanodiolu (HD)] (tabela 1). Metodą analizy termograwimetrycznej (TGA) i skaningowej kalorymetrii różnicowej (DSC) badano w atmosferze powietrza stabilność termiczną otrzymanych materiałów. W badanych seriach związków różniących się stosunkiem substratów (PUR1-PUR2 i PUR7-PUR12) metodą TGA stwierdzono zmniejszanie się stabilności termicznej ze wzrostem długości segmentów sztywnych (tabela 2, rys. 1-4). Wyznaczono energię aktywacji (Ea) procesu degradacji w funkcji stopnia przemiany (a) (rys. 5 i 6). Zaobserwowano zwiększanie się wartości Ea ze wzrostem ciężaru cząsteczkowego segmentów sztywnych podczas pierwszego etapu degradacji, a zmniejszanie się podczas drugiego etapu. Metodą DSC wyznaczono temperaturę zeszklenia (Tg) otrzymanych materiałów. Stwierdzono zmniejszanie się wartości Tg ze wzrostem zawartości grup metylenowych w segmentach sztywnych PUR.


Szczegóły

Bibliografia

Wskaźniki

Autorzy

Pobierz pliki

PDF (English)

Oprea, S. (2009). Wpływ struktury na stabilność termiczną usieciowanych poli(estro-uretanów). Polimery, 54(2), 120–125. Pobrano z https://polimery.ichp.vot.pl/index.php/p/article/view/1183