Poddano krytycznej analizie powszechnie przyjętą metodę określania stanu fizykochemicznego powierzchni ciał, w tym powierzchni polimerów, na podstawie pomiaru kąta zwilżania. Przedstawiono przy tym niektóre błędy związane nie tylko z metodą oznaczania tego kąta i histerezy jego wartości, ale i z często stosowanymi uproszczeniami. W dalszej części opracowania omówiono modele Fowkesa [równanie (7)], Gooda-van Ossa-Chaudhury'ego (GvOC) [równanie (11)] oraz Changa-Chena (CC) [równanie (14)], szczególną uwagę zwracając na często wykorzystywany model GvOC. Podkreślono przy tym typowo popełniane błędy związane z doborem cieczy stosowanych do określania kąta zwilżania. W związku z oznaczaniem stężenia powierzchniowego grup zdolnych do dysocjacji przedstawiono problematykę miareczkowania powierzchniowego. Przypomniano tu omówione przez Whitesidesa [22] przyczyny powodujące występowanie istotnych różnic w dysocjacji grup znajdujących się na powierzchni polimeru i w wodnych roztworach ich mało-cząsteczkowych analogów oraz omówiono własną metodę szacowania stężeń powierzchniowych [równanie (19), tabela 3],
Bryjak, M. (2022). Kontrowersje wokół określania stanu fizykochemicznego powierzchni polimerów. Polimery, 46(11-12), 785–791. Pobrano z https://polimery.ichp.vot.pl/index.php/p/article/view/2133