Data publikacji : 2013-04-30

Mechaniczne modelowanie jednościennych nanorurek węglowych metodą elementów skończonych

Abstrakt

W artykule opisano procedurę analityczną wyznaczania modułu sprężystości jednościennych nanorurek węglowych o strukturze fotelowej. Siły oddziaływania między atomami wyrażono za pomocą potencjałów wprowadzonych na gruncie mechaniki kwantowej. Do opisu osiowego rozciągania i zginania użyto potencjału typu Morse'a. Model tworzy heksagonalna siatka, w której węzły odpowiadają atomom, a linie wiązaniom między nimi. Metodę elementów skończonych zastosowano do przedstawienia nanorurki, której jeden koniec jest unieruchomiony, podczas gdy do drugiego końca przyłożone są siły rozciągające. Wynikiem symulacji jest kształt zdeformowanej nanorurki i jej moduł sprężystości. Zbadano również wpływ ogólnych wymiarów nanorurki na moduł sprężystości.


Szczegóły

Bibliografia

Wskaźniki

Autorzy

Pobierz pliki

PDF (English)

Rangel, J. H., Brostow, W., & Castano, V. M. (2013). Mechaniczne modelowanie jednościennych nanorurek węglowych metodą elementów skończonych. Polimery, 58(4), 276–281. Pobrano z https://polimery.ichp.vot.pl/index.php/p/article/view/733