Data publikacji : 2011-04-30

Biodegradowalne kopolimery zawierające jednostki sukcynoimidu i kwasu mlekowego. Cz. II. kinetyka degradacji termicznej, właściwości cieplne i potencjał zeta produktów

Abstrakt

Przedmiotem badań były powyższe kopolimery otrzymywane w wyniku dwóch różnych wariantów ich syntezy szczegółowo opisanych w części I [11]. Wariant A polegał na syntezie in situ z zastosowaniem bezwodnika maleinowego, wodorotlenku amonu i kwasu L(+)-mlekowego, a wariant B obejmował modyfikację uprzednio uzyskanego poli(sukcynoimidu) kwasem L(+)-mlekowym na drodze polikondensacji obydwu tych substancji. W niniejszej publikacji scharakteryzowano wpływ metody syntezy na kinetykę termodegradacji (metody TG i DTG, tabele 1-3, rys. 1-7), właściwości cieplne (metody DSC i DTG, rys. 8) oraz potencjał zeta i związane z nim przewodnictwo elektryczne (zależności od pH i temperatury, rys. 9-12). W szczególności zinterpretowano przy tym zaobserwowane różnice w wartościach temperatury zeszklenia.


Szczegóły

Bibliografia

Wskaźniki

Autorzy

Pobierz pliki

PDF (English)

Tudorachi, N., & Chiriac, A. P. (2011). Biodegradowalne kopolimery zawierające jednostki sukcynoimidu i kwasu mlekowego. Cz. II. kinetyka degradacji termicznej, właściwości cieplne i potencjał zeta produktów. Polimery, 56(4), 302–308. Pobrano z https://polimery.ichp.vot.pl/index.php/p/article/view/920